-
1 ergrauen
ergrauen, canescere. canum fieri. canum esse coepisse. – consenescere (alt werden, z.B. sub od. in armis). – in etw. ergraut, veterator in alqa re (z.B. in causis privatis: u. in litteris).
-
2 Routine
Routine, usus rerum, auch bl, usus (Übung übh.). – palaestra (künstlerische Übung, Schule). – R. haben, usu atque exercitatione praeditum esse: große R. haben, magnarum rerum usum habere; magnum usum habere (z.B. in re militari): keine R. haben, nullum usum habere. – Routinier, usu rerum callidus; veterator (bes. vom Redner, z.B. in [1976] privatis causis satis veterator videbatur). – Routiniers in der Redekunst, quidam operarii linguā celeri et exercitatā. – routiniert, usu rerum callidus; veteratorius (z.B. ratio dicendi); veterator (auch in etw., in alqa re, z.B. in litteris, in causis, v. Pers.); vetus (z.B. accusator, gladiator).
-
3 Schelm
Schelm, homo infamis (ehrloser Mensch). – homo perfidus (ein treuloser Mensch). – homo fraudulentus (betrügerischer). – homo dolosus (voller List u. Ränke). – homo lascīvus (voll mutwilliger Schäkerei). – ein ausgelernter, durchtriebener Sch., veterator: ein armer Sch., homo miser: zum Sch. werden, fidem frangere (sein Wort brechen); existimationem perdere (die Ehre verlieren): durch etwas zum. Schelm werden, infamem fieri alqā re. – Sprichw., ein Sch. gibt mehr, als er hat, molā tantum salsā litant, qui non habent tura (Plin. nat. bist. praef. § 11.).